روزهاي زيبا

ليزر موهاي زائد روشي ايمن و كم‌عارضه است.

با اين حال مثل هر روشي احتمال بروز عوارض محدودي وجود دارد. براي اين كه متوجه علت عوارض ليزر موهاي زائد بشويد، بايد كمي در مورد اساس كار اين روش صحبت كنيم.

در اين بخش مي‌خواهيم به سوالات زير پاسخ دهيم:

وقتي ما يك جسم را مي‌بينيم، به علت اين است كه نور به آن جسم برخورد كرده، بازتاب شده و به چشم ما مي‌رسد. در واقع اگر جسمي نوري را بازتاب ندهد، ما نمي‌توانيم آن را ببينيم.

مثل شيشه‌اي كه بسيار تميز باشد. شيشه‌ي شفاف و تميز تمام پرتوهاي نور را از خود عبور مي‌دهد؛ لذا نمي‌توانيم آن را ببينيم. هر جسم علاوه بر بازتاب نور، برخي از پرتوهاي نور را جذب مي‌كند.

اين كه يك جسم كدام پرتوهاي نور را جذب و كدام را بازتاب كند، باعث مي‌شود كه رنگ منحصر به فردي داشته باشد. نور لامپ يا خورشيد از چندين و چند اشعه‌ي نور با رنگ‌ها و طول موج‌هاي مختلف تشكيل شده است.

در واقع تفاوت طول موج پرتوهاي نوري، باعث رنگي شدن آن‌ها مي‌شود. اگر طول موج يك پرتوي نور بين ۴۸۰ تا ۷۵۰ نانومتر باشد، در محدوده‌ي نورهاي مرئي قرار مي‌گيرد.

يعني چشم ما مي‌تواند رنگ آن‌ها را تشخيص دهد. حال وقتي جسمي را مثلاً به رنگ سبز مي‌بينيم، يعني اين جسم رنگ‌هاي بنفش، آبي و قرمز را جذب و رنگ سبز را بازتاب كرده است.

پس دانستيم كه هر جسم، پرتوهاي نوري با انرژي يا طول موج‌ خاص را جذب مي‌كند و باقي را بازتاب مي‌دهد. مثلاً همه ما مي‌دانيم رنگ سياه (كه تمام پرتوهاي مرئي را جذب مي‌كند) در زير نور خورشيد نسبت به رنگ سفيد (كه تمام پرتوهاي مرئي را بازتاب مي‌دهد) زودتر گرم مي‌شود.

پرتوهاي نور موجود در ليزر، همه طول موج و انرژي يكساني دارند. در دستگاه ليزر موهاي زائد، پرتوي ليزر توليد شده داراي طولي موجي است كه توسط رنگدانه‌اي به نام ملانين به خوبي جذب مي‌شود.

ملانين رنگدانه‌اي است كه باعث رنگ موها و پوست ما مي‌شود. مقدار ملانين در موهاي ما بسيار بيشتر از پوست ما است. اين رنگدانه به طور ويژه در پياز و ساقه‌ي موي ما متمركز شده است.

زماني كه ليزر به پوست ما برخورد مي‌كند، ۳ برابر بيشتر از پوست توسط پياز و ساقه‌مو جذب مي‌شود؛ براي همين دستگاه ليزر به شكلي تنظيم شده كه پيش از گرم شدن پوست، آسيبي انتخابي به پياز و ساقه‌ي مو وارد كند. وقتي پياز مو آسيب ببيند، ديگر مويي از آن رشد نخواهد كرد.

بيشتر بخوانيد:

پمپ دنده اي هيدروليك

پمپ دنده اي

اگر براي تعريف پمپ هيدروليك دنده اي به ديكشنري مريام-وبستر مراجعه كنيم با تعريف زير مواجه مي شويم:

” پمپي متشكل از دو محور در حال گردش كه سيال از يك سو وارد آن شده و از سوي ديگر يعني خروجي پمپ از آن خارج مي شود” پمپ هيدروليك دنده اي چه مشخصاتي دارد؟

اجزاي پمپ كننده در اين نوع پمپ ها به شكل چرخ دنده اند.

در فشارهاي تا ۲۵۰ بار كار مي كنند. در فشارهاي بالا صداي زيادي توليد مي كنند.

پمپ هيدروليك دنده اي (دنده خارجي) از دو شفت محرك و متحرك تشكيل شده است. شفت محرك به وسيله كوپلينگ به الكتروموتور يا موتور احتراق داخلي متصل است.

به محض روشن شدن مدار، با چرخش شفت محرك،شفت متحرك را هم مي چرخاند.

بعد از دوران شفت محرك، در جايي كه دندانه هاي دو چرخ دنده از هم دور مي شوند ازدياد حجم به وجود آمده و روغن از مجراي مكش (مجراي آبي رنگ در شكل بالا) يعني مجراي بزرگتر پمپ وارد پمپ مي شود.

در ادامه كار روغن از جهت شعاعي چرخ دنده ها به سمت مجراي فشار (قسمت قرمز رنگ در شكل بالا) در جايي كه دندانه هاي چرخ دنده با هم درگير شده مي رود و به خط فشاري مدار هيدروليك تزريق مي شود. پمپ هاي دنده اي در دسته بندي پمپ هاي دبي ثابت قرار گرفته و به علت سازگاري با سيالات مختلف و قيمت مناسب آن از پمپ هاي پر مصرف در صنايع مختلف مي باشد.

جك هيدروليك يا سيلندر

هيدروليك هر گونه واحد هيدروليكي كه از يك پيستون يا پلانجر ساخته شده و درون يك محفظه ي استوانه اي توسط سيال تحت فشار كار انجام دهد، سيلندر ناميده مي شود.

از عملگرها در سيستم هيدروليك به منظور تبديل قدرت سيال تحت فشار به قدرت مكانيكي استفاده مي شود؛ به عبارت ديگر عملگر وسيله اي است كه توان هيدروليكي را به توان مكانيكي تبديل مي كند.

سيلندر ها عضوي تاثيرگذار در سيستم هاي هيدروليك هستند كه با دريافت سيال تحت فشار از خط تغذيه، پيستون موجود در داخل

سيلندر هيدروليك را در امتداد خط راست حركت مي دهند؛ مقدار نيروي خروجي برابر حاصلضرب فشار در سطح پيستون است.

مقدار كار انجام شده در هر كورس نيز برابر حاصلضرب فشار در سطح پيستون در جابه جايي پيستون است. ميزان قدرت به وجود آمده به دبي روغن، افت فشار در جك و راندمان كلي آن بستگي دارد. لازم به تاكيد است كه سرعت انجام كار به مقدار دبي سيال ورودي به داخل سيلندر هيدروليك بستگي دارد.

 عملگرها مي توانند مانند سيلندر حركت خطي و مانند موتور حركت دوراني توليد نمايند.

انتقال حركت از نقطه اي به نقطه اي ديگر، وارد كردن فشار مستقيم، حركت مستقيم كاهشي و غيره از جمله موارد كاربرد سيلندر هاي هيدروليك خطي است.

آنچه در سيلندر هيدروليك عامل حركت محسوب مي شود، نيروي سيال تحت فشار است. هر سيستم هيدروليك شامل يك موتور هيدروليكي، يك پمپ هيدروليكي ، تعدادي سيلندر و مجموعه اي از اتصالات و قطعات مكمل است.

هر سيلندر هيدروليك نيز متشكل از بدنه، پيستون، ميله پيستون و قطعات آببند است. سيلندر هيدروليك چيست؟ به طور كلي سيلندر از يك استوانه يا لوله، پيستون و ميله پيستون و دو كلاهك انتهايي و واشر هاي آب بندي روغن تشكيل شده است. به طور معمول استوانه، يك لوله فولادي يا چدني بدون درز بوده كه سطح داخلي آن به خوبي صيقل داده شده مي باشد. ميله پيستون نيز از فولاد با روكش كُرُم ساخته شده تا محافظت لازم صورت پذيرد.

دهانه سيلندر در كلاهك انتهايي تعبيه شده كه معمولاً بر روي لوله پيچ يا جوش مي شود. يكي از مباحث مهم در سيلندر هاي هيدروليك، نحوه آب بندي آنها در هنگام تحت فشار قرار گرفتن مي باشد.

به عنوان مثال زماني كه روغن به سمت پيستون سيلندر وارد مي شود، بايد مجموعه سيلندر به نحوي آب بندي شود كه روغن به سمت ميله پيستون نفوذ نكند تا فشار وارده از سوي بار به خوبي تحمل شود. لذا آب بندي سيلندر ها بسيار مهم مي باشد.